Το συρτάρι με τις κάλτσες - Ιστορίες του χωριού του Άι Βασίλη - PNP

Πέντε ξωτικά απολάμβαναν ένα πικνίκ ακριβώς έξω από το χωριό του Αϊ-Βασίλη μια μέρα, όταν ένας θυελλώδης βόρειος άνεμος τους παρέσυρε!

Το πρώτο ξωτικό, ο Ρέτκι, βρήκε το δρόμο για το σπίτι του ακολουθώντας ένα κόκκινο αστέρι στον ορίζοντα.

Το δεύτερο ξωτικό, ο Κιόκι, έφτασε στο σπίτι του με το ταχυδρομείο.

Το τρίτο ξωτικό, η Κάρα, μεταφέρθηκε στο σπίτι με τη βοήθεια μιας ιπτάμενης ζέβρας.

Το τέταρτο ξωτικό, η Ταρίνα, γύρισε σπίτι με το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη.

Το πέμπτο ξωτικό της ομάδας, η Makea, ήταν ένα παγωμένο ξωτικό! Ο άνεμος τον είχε μεταφέρει πέρα από τον πολικό κύκλο, όπου προσγειώθηκε στο πίσω μέρος ενός σπιτιού. Παρατήρησε ζεστό αέρα να βγαίνει από έναν σωλήνα στον τοίχο. Άπλωσε τα χέρια του και ήλπιζε ότι ο ζεστός αέρας θα τον εμπόδιζε να πάθει κρυοπαγήματα. Όταν ο ζεστός αέρας σταμάτησε ξαφνικά, το ξωτικό μουρμούρισε μερικές ακατανόητες λέξεις και συρρικνώθηκε, συρρικνώθηκε, συρρικνώθηκε, για να σκαρφαλώσει μέσα στον σωλήνα.

Προσγειώθηκε σε ένα στεγνωτήριο, σε έναν άνετο σωρό από καθαρά ρούχα. Εξαντλημένος από το ταξίδι του, ο Μακέα χώθηκε μέσα σε μια μάλλινη κάλτσα και αποκοιμήθηκε γρήγορα. Ξύπνησε και βρέθηκε μέσα σε ένα συρτάρι- κάποιος είχε βάλει τη στοίβα με τις κάλτσες στην άκρη χωρίς να προσέξει τον μικρό λαθρεπιβάτη! Για μέρες έμεινε μέσα στο συρτάρι, βγάζοντας το κεφάλι του από καιρό σε καιρό για να παρακολουθεί το πηγαινέλα στο σπίτι. Υπήρχε μια ωραία ατμόσφαιρα σε αυτό το σπίτι, γεμάτη αγάπη και αρμονία. Ήταν το είδος του σπιτιού που σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.

Ένα πρωί, όταν το ξωτικό ήταν μόνο του, είδε τον υπολογιστή να ανάβει και στην οθόνη εμφανίστηκε η Σανόμα - το ξωτικό που ήταν υπεύθυνο για τις ανθρώπινες σχέσεις.

"Εδώ είσαι!" είπε το 694 ετών ξωτικό. "Οι τέσσερις φίλοι σου είναι ήδη στο σπίτι, εσύ είσαι ο μόνος που λείπει ακόμα. Θα στείλω αμέσως μια ομάδα για να σε φέρει πίσω στον Βόρειο Πόλο".

Το μικρό ξωτικό κούνησε το κεφάλι του από αριστερά προς τα δεξιά. Δεν ήθελε να πάει σπίτι του.

Δεν του έλειπε ο κρύος καιρός και όλη η σκληρή δουλειά του Βόρειου Πόλου. Προτιμούσε τη νέα του ζωή, να ζει στο συρτάρι με τις κάλτσες ενός μικρού ανθρώπου.

Το πέμπτο ξωτικό δεν επέστρεψε ποτέ στο χωριό του Άγιου Βασίλη.