Draagbare Noordpool Console
"Attentie! Attentie iedereen! Er is een grote bijeenkomst op het Dorpsplein!"
De Kerstman en Mevrouw Claus nodigden alle elfen uit om een pauze in te lassen ter gelegenheid van de zevende verjaardag van de uitvinding van de draagbare Noordpoolconsole. Staande op een platform sprak de Kerstman de menigte toe.
"Voordat we allemaal verstrikt raken in de wervelwind van de feestdagen, willen mevrouw Claus en ik jullie allemaal bedanken voor jullie harde werk. Zeven jaar geleden ontwikkelden de Invengineer-elfen een nieuwe technologie die onze communicatie met de wereld veel effectiever heeft gemaakt. Met de draagbare Noordpoolconsole heb ik het grote genoegen om via video te kunnen spreken met elk kind ter wereld dat met mij wil spreken!"
De elfen applaudisseerden luid. In de menigte probeerde Nano, een heel klein jong elfje, de Kerstman over de schouders van zijn collega's heen te zien.
"Wat? Wat zei hij? Waarom klapt iedereen?" vroeg Nano.
"Hou je mond en je hoort wat beter," antwoordde een chagrijnige elf.
"Maar ik kan niets zien omdat ik te klein ben!" riep Nano.
"Hou op met klagen. We zijn allemaal klein," zei de chagrijnige elf.
De Kerstman ging nog een tijdje door met praten tegen de menigte, maar Nano had nog steeds moeite om zijn toespraak te verstaan.
"Wat zegt hij nu?" vroeg Nano aan een roodharige elf.
"Stil!" fluisterde ze terug. "Hij legt uit wat de Invengineers motiveerde om de draagbare Noordpoolconsole te maken."
Nano probeerde heel goed te luisteren, maar hij kon de toespraak van de Kerstman nog steeds niet horen. Hij kon alleen de laatste paar woorden horen.
"... dus daarom is de draagbare Noordpoolconsole uitgevonden! Om deze zevende verjaardag met jullie te vieren, delen mevrouw Claus en ik nu deze heerlijke kerstcupcakes uit!"
De elfen zijn dol op zoetigheid, dus ze juichten luid! Ze begonnen meteen in de rij te staan om op hun cupcakes te wachten. Teleurgesteld nam Nano plaats achter een van de rijen.
"Waarom kijk je zo verdrietig?" vroeg een elfenmeisje met hele blauwe ogen. "Hou je niet van kerst cupcakes?"
"Ik hou heel veel van cupcakes," zei Nano. "Maar ik kon niet alles horen wat de Kerstman zei. Ik had graag het verhaal achter de creatie van de PNP console gehoord."
"Ik kan je uitleggen hoe de console werkt als je wilt!" zei de elf. "Het kind plaatst zichzelf voor het scherm van een computer, tablet of mobiele telefoon en lanceert dan de communicatieconsole die ons dorp bereikt. De Kerstman verschijnt op het scherm en praat met het kind via een videoverbinding. Het is heel indrukwekkend!"
"Dat weet ik allemaal al," protesteerde Nano.
"Als je al weet wat de draagbare Noordpoolconsole is, waarom ben je dan zo teleurgesteld?" vroeg de elf.
"Ik weet hoe de console werkt," legde Nano uit, "maar ik had graag willen weten waarom de Invengineer elfen besloten om hem te maken."
"Omdat het een zeer effectieve manier is om met de Kerstman te communiceren!" zei de elf met de blauwe ogen.
"Ja, ja, natuurlijk," antwoordde Nano. "Maar jarenlang communiceerden kinderen met de Kerstman door brieven naar het dorp te sturen. Dat werkte geweldig! Ik ben benieuwd waarom de Kerstman heeft besloten om het anders te doen."
"Degenen die dat nog steeds willen, kunnen altijd een brief naar de Kerstman sturen" zei de elf.
De rij om een cupcake te krijgen was langzaam op weg naar de Kerstman. Een oude elf besloot zich te mengen in het gesprek tussen Nano en de blauwogige elf.
"Het is waar dat de Postationistische elfen altijd heel goed werk hebben geleverd met het sorteren van de post," zei de oude elf. "Persoonlijk gaf ik de voorkeur aan de oude methode. Het was eenvoudiger."
"Maar de console is heel makkelijk in gebruik!" protesteerde de elf met de blauwe ogen. "En het is spannend om rechtstreeks met de Kerstman te praten via video! Ik ben getuige geweest van verschillende gesprekken tussen kinderen en de Kerstman. Sommige kinderen waren zo ontroerd om hun jaar met hem door te nemen dat ze begonnen te huilen!"
"Ik heb ook kinderen zien huilen omdat ze bang waren voor de baard van de Kerstman," antwoordde de oude elf.
"Dat duurt nooit lang!" antwoordde de elf met de blauwe ogen ongeduldig. "Uiteindelijk raken ze allemaal overtuigd door de kerstmagie."
"Dat is allemaal goed en wel," zei Nano. "Maar ik weet nog steeds niet wat de Kerstman op het idee voor de console heeft gebracht."
"Waarom vraag je het hem niet gewoon," zei de elf met de blauwe ogen. "Wij zijn de volgende voor de cupcakes."
Toen het haar beurt was, gaf het elfenmeisje de Kerstman een dikke knuffel. Daarna nam ze haar cupcake en liep weg. Toen was Nano aan de beurt. Het jonge elfje kwam zelden zo dicht bij de Kerstman. Bij het zien van de lange man met de baard, zijn lage stem en zijn legendarische glimlach werd het elfje heel erg nerveus. Het enige wat hij kon doen was zijn handen uitstrekken om de cupcake te ontvangen die de Kerstman hem aanreikte, waarna hij een verlegen bedankje mompelde en wegliep.
Het elfje met de blauwe ogen had haar cupcake al opgegeten. Ze kwam naar Nano toe.
"En?" vroeg ze. "Heeft het antwoord van de Kerstman je nieuwsgierigheid bevredigd?"
"Ik ben helemaal vergeten hem mijn vraag te stellen!" antwoordde Nano, zijn ogen nog helder van de aanwezigheid van de oude man.
De blik op Nano's gezicht raakte het hart van de blauwogige elf en liet haar zachtjes lachen.
"Lief elfje", zei ze. "Ik denk dat je gewoon een videosessie tussen een kind en de Kerstman moet bijwonen. Het is magisch! Je zult heel snel begrijpen waarom de Invengineer-elfjes elk jaar zo hard werken om de PNP-console te verbeteren!"
Bij deze laatste woorden stal de blauwogige elf een hap van Nano's cupcake en liep giechelend weg.