Paniek in de klas - Verhalen uit Santa's Village - PNP
Vijf elfen waren op een dag aan het picknicken net buiten het dorp van de Kerstman, toen een gure noordenwind hen schepte!
De eerste elf, Retki, vond zijn weg naar huis door een rode ster aan de horizon te volgen.
De tweede elf was Kyoki, de persoonlijke assistente van Mevrouw Claus. De wind voerde haar door het hart van de storm en liet haar zonder waarschuwing vallen bij een ongebruikte schoorsteen bovenop een plaatselijke school. Hoewel het al bijna 7 uur 's avonds was, waren twee groepen leerlingen achtergebleven om deel te nemen aan naschoolse activiteiten. De eerste was een jonge groep postzegelverzamelaars, die postzegels van over de hele wereld ruilden. De tweede groep was een klas kunst- en handvaardigheidstudenten, die na schooltijd aan hun laatste project van het jaar werkten.
Toen de elf op de schoorsteen landde, raakten de kinderen in paniek. Ze realiseerden zich dat het weer buiten zo slecht was dat ze pas morgenochtend naar huis konden. Ze zouden de nacht in het donker moeten doorbrengen, ver weg van hun familie en hun bed.
Kyoki, die gewend was om een heel dorp van onvoorspelbare elfen te leiden, wist meteen wat hij moest doen. Om de kinderen op te vrolijken, pakte ze eerst de koude melk uit de koelkast en maakte ze warme chocolademelk. Toen ze eenmaal gekalmeerd waren, verdeelde ze ze in teams - één om het avondeten te bereiden met restjes uit de schoolkantine en één om de gymmatten om te toveren tot comfortabele geïmproviseerde bedden. Toen het bedtijd was en sommige kinderen hun ouders begonnen te missen, leidde ze de kinderen in het zingen van kerstliedjes om ze allemaal in slaap te wiegen.
De volgende dag, voordat ze naar huis terugkeerden, besloten de kinderen iets speciaals te doen om hun nieuwe vriendin Kyoki te bedanken. De leerlingen van Kunst en Ambacht bouwden een grote koffer voor haar met luchtgaten om in te ademen, terwijl de groep postzegelverzamelaars hun beste kerstzegels opgaven, zodat ze Kyoki in haar koffer met de post terug naar de Noordpool konden sturen.
Eenmaal veilig en wel terug in haar eigen bed, zei ze welterusten tegen Retki, die een paar nachten eerder was teruggekeerd, en hoopte dat haar drie andere vrienden zich snel bij hen zouden voegen.