De vliegende zebra - Verhalen uit Santa's Village - PNP
Vijf elfen waren op een dag aan het picknicken net buiten het dorp van de Kerstman, toen een gure noordenwind hen schepte!
De eerste elf, Retki, vond zijn weg naar huis door een rode ster aan de horizon te volgen.
De tweede elf, Kyoki, werd met de post thuisgebracht.
De derde elf, Kara, was een Holhooja, een van de elfen die de rendieren van de Kerstman trainen. Ze was gewend om door sterke luchtstromingen te navigeren om haar rendiervrienden te helpen vliegen en liet zich helemaal door de wind meevoeren tot in het midden van Afrika.
"Ik ben zo ver weg van de Noordpool!" dacht ze. "Hoe vind ik ooit de weg naar huis?"
Kara was een zeer vindingrijke elf, die zelfs voor de moeilijkste problemen een oplossing kon vinden. Gelukkig had ze haar rugzak nog. Ze deed hem open en haalde er een toverdrank uit, gemaakt van magisch korstmos dat net buiten het dorp van de Kerstman groeit.
Met het drankje in de hand naderde Kara een groep zebra's en gebruikte haar instinct en ervaring om de snelste van het stel eruit te pikken. Ze aaide over zijn vacht, borstelde zijn manen en gaf hem wat van het drankje te drinken. Toen de zebra zijn hoeven van de grond tilde, klom Kara op zijn rug en vlogen ze samen terug naar het dorp van de Kerstman. De Kerstman begroette hen met zijn gebruikelijke vrolijke lach. "Ho ho ho! Lieve zebra, hoe kan ik je ooit bedanken voor het thuisbrengen van een van mijn verloren elfen?" vroeg hij.
De zebra leunde naar de Kerstman toe en fluisterde iets geheimzinnigs in zijn oor.
Datzelfde jaar hadden de gelukkigen die de Kerstman en zijn slee op de grote avond hadden gezien, gezien dat een van de rendieren geen gewei op zijn hoofd had... en dat hij een zwart-wit gestreepte vacht had. De kleine zebra was erg blij met zijn beloning.
Voor Kara was het al een beloning om weer in haar eigen bed te kunnen slapen! Ze zei Retki en Kyoki welterusten en hoopte dat hun twee andere vermiste vrienden ook snel hun weg naar huis zouden vinden.