De sokkenla - Verhalen uit Santa's Village - PNP
Vijf elfen waren op een dag aan het picknicken net buiten het dorp van de Kerstman, toen een gure noordenwind hen schepte!
De eerste elf, Retki, vond zijn weg naar huis door een rode ster aan de horizon te volgen.
De tweede elf, Kyoki, werd met de post thuisgebracht.
Het derde elfje, Kara, werd naar huis gedragen op de rug van een vliegende zebra.
Het vierde elfje, Tarina, kreeg een ritje naar huis op de slee van de Kerstman.
Het vijfde elfje in de groep, Makea, was een ijskoud elfje! De wind had hem voorbij de poolcirkel gebracht, waar hij aan de achterkant van een huis landde. Hij merkte dat er warme lucht uit een pijp aan de muur kwam. Hij stak zijn handen uit en hoopte dat de hete lucht zou voorkomen dat hij bevroor. Toen de hete lucht plotseling stopte, mompelde de elf een paar onverstaanbare woorden en kromp, kromp, kromp, om in de pijp te klimmen.
Hij belandde in een wasdroger, in een gezellige stapel schone kleren. Uitgeput van zijn reis kroop Makea in een wollen sok en viel snel in slaap. Hij werd wakker in een lade; iemand had de stapel sokken opgeborgen zonder de kleine verstekeling te zien! Dagenlang bleef hij in de lade, waar hij af en toe zijn hoofd uit stak om het komen en gaan rondom het huis in de gaten te houden. Er hing een fijne sfeer in dit huis, vol liefde en harmonie. Het was het soort huis waar je je meteen thuis voelde.
Op een ochtend, toen de elf alleen was, zag hij de computer aan gaan en Sanoma - de elf die verantwoordelijk was voor de menselijke relaties - verscheen op het scherm.
"Daar ben je!" zei de 694 jaar oude elf. "Je vier vrienden zijn al thuis, jij bent de enige die nog ontbreekt. Ik stuur meteen een team om je terug te brengen naar de Noordpool."
Het elfje schudde zijn hoofd van links naar rechts. Hij wilde niet naar huis.
Hij miste het koude weer en al het harde werk van de Noordpool niet. Hij gaf de voorkeur aan zijn nieuwe leven, leven in de sokkenlade van een klein mensje.
De vijfde elf keerde nooit meer terug naar het dorp van de Kerstman.